leepmä`li̬i̬ṕmäUrvVas, -meSan, (ma) leebi 1.ehtima, ilustama; klanima mis nä `li̬i̬ṕvaʔ ennäst ilm‿aśanda San; Taa li̬i̬ṕ ja laaṕ hummugust õdaguni, laṕp peon ütte `viisiUrvVrdliipima 2.sugema Ruttu ja ruttu `pi̬i̬ǵli manuʔ, jäl˽kaḿm kätte ja li̬i̬ṕUrv || lina ülnüʔ et kül˽minno leebitäss ja laabitass, `sõ̭ski ma istu `mõŕsa pää pääl = tano om linastVas