Eesti murrete sõnaraamatu 1.–36. vihik (a–rambima)
Leitud 1 artikkel
agar1 agar Hel, g -a Jõe VNg/n -a/ Lüg Vai Jäm Khk Vll Hi/h- Phl/ hajusalt L K I, Trv TLä, -e Krk; agaŕ Plv Räp; akar g agar|a Nõo San Vas, -e Krl, -õ Har(h-); akaŕ Hel Se, g agara Rõu(h-)
1. kärmas, tragi, hakkaja mina olen agar mere pial, võttan `tüüri kätte ja `tüürin `randa Jõe;
agara `tüöle VNg;
üks nobede kätega, agar `akma igase `poole Jäm;
nii agar `keiki `asjo `kinne `vetma ja aro `saama Käi;
hagara (
kiire)
jütuga Phl;
naesed olid agarad `niitmä;
oleks aga agaraid inimesi, ei siis peaks töö `vastu `ühtigi Mär;
tema oo agar, mina va nösu PJg;
agarad inimest on ää vaadata Hää;
lapsed olid agarad `ot́sima jõest vähi Kei;
ega kubja kepp agarasse akka Juu;
kaks agarad inimest, agarate inimeste lapsed JMd;
oli agar nõu `andma Lai;
on iga töö `piale agar Plt;
mis tugeve ja agarep [
vasikas]
om, si̬i̬ võip jättä [
üle talve]
Krk;
temä om `äśte akaŕ kikke tü̬ü̬d tegeme Hel;
kos olliva agarambat mehed, kuivativa [
pirde]
ladu ja tarõ pääl Ran;
temä om agar egäle asjale;
`olli akar mi̬i̬s, `olli vi̬i̬`tunja toonu, kes vi̬i̬ `su̬u̬ni `tunnu Nõo;
akar `tüühve Krl;
ta om vana akar naistõrahvass, tu̬u̬d ei˽saa sõnnuga˽kińni˽pandaʔ Har;
ta um hakaŕ tööle Rõu;
akaŕ mi̬i̬śs, toolkulinõ mi̬i̬śs Se Vrd ager1,
agrass 2. sõim ogar agara `pääga, ei tia kenestki; agar inimine ei õle `selge `mõistuse sies Lüg