[LDW] Liivi-saksa sõnaraamat

EessõnaVeebiliides@arvamused.ja.ettepanekud


Päring: osas

Küsitud kujul või valitud artikli osast otsitut ei leitud, kasutan laiendatud otsingut.
Leitud 17 artiklit

Aim pl. aimo̤̣d 1. od. aimid 2. Gesinde, Hausgenossen, die Leute in einem Bauergesinde; Heimath; niglikist (niglist) a. Bienenschwarm; a. miez (L.) Wirth; a. ja̤ma (L.) od. aiḿama Wirthin.

A̤bi 10., (uid) Schande, Schimpf; a̤. (u.) moistāji schamhaft; a̤. (u.) ro̤̣kko̤̣ (rṳkko̤̣) sadd in üblen Ruf kommen; a̤. (uido̤̣) sizo̤̣l so̱t (sa̱t) beschämen, rügen.

Ba̤skaunig pl. ba̤skaunigo̤̣d 13., (uid loppo̤̣n) unehrlich.

D´im (L.) s. ǵim.

Gīm pl. gīmo̤̣d 1., (L. ǵim, d´im) Angesicht, Antlitz.

Nim pl. nimūd 8. Name; nims mit Namen; nim pids od. ṕerr nutt bei Namen nennen, rufen; soimdo̤̣b n. Schimpfname; lieko̤̣ od. wie in P. lo̤̣iga n., (L. ussṳna) Beiname, Zuname; n. nutto̤̣s, n. pids namentlich.

Udim (L.) s. vo̤̣tīm.

(Ui) s. vui.

Uid 1. (L. uitum, vuid) Schande, Schimpf, Scham; uido̤̣ tied beschämen, beschimpfen; (uido̤̣ sizo̤̣l sa̠t) rügen, beschämen; (uido̤̣ moistāji) schamhaft; uido̤̣ loppo̤̣n unehrlich; unverschämt; moista uido̤̣ ka ṳl´ eńtš (umm) ro̤̣k (rṳk) schäme dich deiner Rede.

Uig pr. uigo̤̣b 1., (L. vuigl pr. vuiglub) sich schämen, blöde sein; uigiji blöde, schamhaft; uigo̤̣mi, (uigimi) Blödigkeit, Verschämtheit.

Uij pr. ujub (L.) s. vo̤̣id.

Uik pr. uiko̤̣b 1., (vasto̤̣ nutt) entgegen rufen, halloen.

Umm, ummo̤̣, (L. om, oma) eigen; selbst; u. sugli besondere.

* (Ṳmm 1.) Falschheit; (ṳmko̤̣ks no̤̣v) Arglist; (ṳmko̤̣ks no̤̣vli) arglistig; (ta̤m a̤b uo jenn ṳmmo̤̣) er ist gutmüthig.

Vo̤̣id pr. vo̤̣ib, vuid pr. vuib 11. (auch vṳ̄d, L. vuij, uij pr. vujub, ujub) können; seda vo̤̣ib (od. vuib) das ist möglich; vo̤̣ito̤̣b (od. vuito̤̣b) möglich, ausführbar; jera v. überwältigen; (ṳlz vuimi) Sieg.

Vo̤̣idag 32., auch vo̤̣ido̤̣g, vo̤̣idug, vo̤̣i (L. vui, ui) Butter; vo̤̣ita rabb (v. tied) buttern; v. un lēba, vo̤̣idago̤̣ks lēba oder gewöhnlich vo̤̣idaks lēba (L. vui leib) Butterbrot.

Vo̤̣tīm pl. vo̤̣t́mo̤̣d 13., auch vutīm (vutīm, utīm, L. udim) Schlüssel; lo̤̣iga v. (in K. auch lieko̤̣ v.) Nachschlüssel, Dietrich; v. riṅk Schlüsselring; vo̤̣t́mo̤̣s (vut́mo̤̣d) sepā Schlosser.

© Eesti Keele Instituut    a-ü sõnastike koondleht     veebiliides    @ veebihaldur