kallakil, kallakilekalla|kil(e) VllMärTõsKosPltSan, -kil(le) K, `kallakil(le) Rkaldu, uurakil, (pool)viltu Paat oli `laineie vahel kohe `kallakilleKuu; pane `oigest, `tuover on `kallakilleVai; veenõu on kallakilMär; aid oo kallakil, maja sein oo koa kallakileTõs; tied on kallakilleJür; kauśs on kallakilleVMr; üks kallakille tie; aed vajund üsna kallakilleVJg; `voata kauss on kallakilleTrm; mõni asi on `alla libameisi, `üeldasse kallakilleKsi; kajo sammas on kallakilleKJnVrdkallakalli, kallakeli, kallakilla, kallakil(l)i, kallakus, kallalla, kallalle, kallukalli